بهینه ترین مسیر برای کابل کشی نیروگاه

کابل کشی نیروگاه حتما بایستی توسط مهندسین با تجربه و ماهر انجام شود و برای این کار به هیچ وجه نمی توان مهندس جوان و بی تجربه انتخاب کرد. زیرا این کار همچون کابل کشی اتاق سرور از حساسیت بسیار بالایی برخوردار است و اگر کوچک ترین اتصالی در کابل های برق ایجاد شود، آتش سوزی عظیمی رخ می دهد که جبران ناپذیر است. مهندسینی که برای کابل کشی نیروگاه به کار گرفته می شوند باید تحصیلات خود را در رشته های مربوطه تا سطوح عالی دنبال کرده باشند و با تمامی راه های کابل کشی در نیروگاه  به صورت کامل آشنا باشند تا بتوانند بهترین راه و بهینه ترین آن ها را برای نیروگاه انتخاب کنند.

آشنایی با روش های کابل کشی در نیروگاه

کابل کشی صنعتی به ۳ روش انجام می شود که هرکدام مزایا و معایبی به همراه دارند. معمولا انتخاب بهترین روش از بین روش های موجود بر عهده مهندس مربوطه و کارفرمای بخش می باشد. آن ها با بررسی تمامی جوانب ایمن ترین روش و بهینه ترین روش را انتخاب می کنند.

کابل کشی صنعتی زمینی

اگر قرار باشد کابل کشی نیروگاه در فضای باز انجام شود در مسیر مشخص شده برای کابل کشی گودال هایی حفر می کنند و دیواره ها و کف آن را بتونه کاری می کنند (این کار برای حفظ ایمنی کابل ها و جلوگیری از پوسیدگی آن ها انجام می شود) این گودال باید عمقی ۳۰ سانتی متری داشته باشد، عرض آن باید به گونه ای باشد که بتوان کابل ها را با فاصله از هم از آن مسیر عبور داد و از هم پیچیدگی آن ها جلوگیری کرد. زیرا تابیده شدن سیم کشی ها باعث می شود حرارت در محل زیاد شود و آتش سوزی رخ دهد. این کانال کشی ها می تواند عرضی حداقل ۳۰ سانتی متر و حداکثر ۱۰۰ سانتی متر داشته باشد. اما برق کاران مربوطه بهتر است اندازه ای را انتخاب کنند که نه خیلی کم و نه خیلی زیاد باشد، زیرا عرض بسیار زیاد کانال موجب درهم خوردگی آن می شود و عرض کم باعث می شود، کابل ها روی هم سوار شوند. فاصله بین کابل ها در کانال ها باید حداقل ۵ سانت باشد تا از بروز حوادث احتمالی جلوگیری به عمل آید. اما اگر کابل کشی زمینی قرار باشد در فضای سر بسته انجام شود تنها به جای حفر کانال از کف کاذب لگراند استفاده می کنند و تمامی نکات مانند قبل باید به صورت دقیق مورد توجه قرار بگیرد.

کابل کشی توکار

معمولاً کابل کشی توکار در منازل مسکونی و ساختمان های اداری و تجاری به منظور حفظ زیبایی فضای داخل ساختمان مورد استفاده قرار می گیرد اما این روش به علت در دسترس قرار نداشتن کابل ها یک روش ایمن برای کابل کشی نیروگاه محسوب می شود و همین ویژگی باعث می شود که برای کابل کشی در نیروگاه این روش را مورد استفاده قرار دهند. برای کابل کشی توکار معمولا از سقف های کاذب و یا دیوار های گچی مورد استفاده قرار می گیرد و تمامی کابل های موجود با فاصله از هم و به وسیله بست ها در درون دیوار جاسازی می شوند و پس از آن گچ کاری و رنگ آمیزی فضاهای سر بسته نیروگاه انجام می شود. روش کابل کشی زمینی و روش کابل کشی توکار به علت آن که دسترسی به کابل ها برای تعمیرات آن مشکل است، خیلی رایج نیست و کمترین کاربرد را در میان روش های موجود برای کابل کشی صنعتی دارند.

کابل کشی روکار

برای کابل کشی روکار کابل ها را از روی دیوار با فاصله از هم عبور داده و برای نگهداری آن از بست ها استفاده می کنند این کابل ها چون به صورت روکار هستند و در دسترس قرار دارند در صورت پوسیدگی دچار اتصالی شده و به کارکنان نیروگاه به راحتی آسیب وارد می کنند. به همین علت برای مخفی کردن آن ها از داکت ها و میله های نگهدارنده استفاده می کنند. این روش کابل کشی در نیروگاه رایج ترین و بهینه ترین روش کابل کشی برای مکان هایی است که زیباسازی در آن اولویت نمی باشد. دسترسی به کابل کشی رو کار برای تعمیرات آن راحت بوده و در هنگام کابل کشی اولیه دردسر و هزینه زیادی را برای هیئت مدیره نیروگاه ایجاد نمی کند.

نکاتی از کابل کشی نیروگاه به صورت رو کار

• توجه کنید در این نوع کابل کشی نباید بیش از ۵ کابل در یک مسیر قرار بگیرد.
• هر کابل با دیگری حداقل ۵ سانتی متر (به قطر کابل) فاصله داشته باشد.
• کابل ها در هنگام نصب نباید به قدری خم شوند که به سیم های داخل آن فشار وارد شود و قطعی به وجود آید
• در نیروگاه ها زمانی که کابل کشی به صورت روکار انجام می شود باید مسیر کابل کشی ماشین آلات صنعتی از دیگر وسایل موجود جدا باشد.
• در صورتی که بر روی دیوار های مکان سیم کشی پایه هایی نصب باشد می توانید برای نگهداری کابل ها از آن پایه ها به عنوان نگهدارنده استفاده کنید.