تاریخچه کف کاذب

ما در این مقاله قصد داریم به طور اجمالی به توضیح تاریخچه کف کاذب و اجزای مورد استفاده در آن می پردازیم. کف کاذب که با نام های کف دسترسی و یا کف دسترسی کاذب نیز از آن یاد می شود، در قسمت بالای کف اصلی ساخته می شود که با ایجاد فضای خالی، محل مناسبی را جهت قرار گرفتن و توزیع انواع سیستم های سازه های ساختمانی فراهم می کند. به عنوان مثال انواع کابل کشی های سازه، سیم کشی های برقی، لوله های آب و فاضلاب، سیستم های گرمایش ساختمان، سیستم تهویه و تهویه مطبوع هوا و و اتصالات برقی سیستم های کنترل محیطی مانند فناوری تشخیص و کنترل آتش و سیستم های امنیتی را می توان در فضای ایجاد شده بین دو کف اصلی و کاذب توزیع کرد.

بررسی تاریخچه کف کاذب

اولین مورد استفاده از کف کاذب ظاهرا به سال ۱۹۶۰ بر می گردد که با پیشرفت تکنولوژی و افزایش تقاضا برای ورود این تکنولوژی به سازه های ساختمانی بیش از پیش معروف شد. ساختمان های اداری و بیمارستان ها و یا فضاهای که نیاز بالایی به وجود زیر ساخت های تبادل اطلاعات و تکنولوژی دارند، مشتری های دائمی استفاده از کف کاذب هستند.

از دیگر ویژگی های کف کاذب فراهم کردن شرایط مناسب برای طراحی انواع سیستم های سازه های ساختمانی، نقشه های قابل جابه جایی و ایجاد دسترسی راحت برای تعمیر، نگهداری و بازسازی این سیستم های می باشد که این عمل را به لطف کف کاذب می توان با کمترین زحمت برای جابجایی وسایل روی کف و مبلمان ها انجام داد.

اجزای کف کاذب

• ستون: ستون ها که بر روی کف اصلی ساخته می شوند با توجه به فضای مورد نیاز، ارتفاع آن ها قابل تنظیم است که در واقع یک سازه حمایت کننده عمودی می باشد.
• میله استرینگر: ایجاد یک چارچوب برای قرارگیری کف و مقاومت مضاعف کف کاذب بر عهده ی میله های استرینگر است که با متصل کردن ستون ها به یکدیگر این عمل را انجام می دهد. میله های استرینگر از بخش های مهم در پنل هایی با کف های عمیق هستند
• پنل های کف: وظیفه این پنل ها در واقع فراهم کردن یک سطح مسطح برای کف کاذب است
• پایان کف: این اصطلاح معمولا به کاشی های شبیه به فرش نزدیک به دیوار اطلاق می شود که امکان جابه جایی آسان و دسترسی به به فضای خالی کف کاذب را فراهم می کند.
• جعبه های کف: این پارت با اتصال به پنل های کف اجازه دسترسی به سرویس های زیر کف و ایجاد محل اتصالات برقی، اینترنتی و مخابرات را فراهم می آورد